Rozdział 6

Rozdział 6 "Żartujesz?"

 GREGOR

 -Żartujesz Gregor?-zapytał poważnie.

-Nie, nie wiem w sumie. Wiem,że przy żadnej dziewczynie się tak nie czułem.Jak przy Sophie.-powiedziałem zgodnie z prawdą.

-Stary jeśli na prawdę coś do niej czujesz to dam Ci jedną ale cholernie ważną radę.-powiedział Thomas.

-Jaką?-zapytałem.

-Nie spieprz tego.

-Dzięki stary, zadzwonie jutro. -I się rozłączyłem.

Muszę posłuchać Thomasa on ma większe doświadczenie w sprawach sercowych. Przecież jest zakochany. Nie to co ja. Laska na jedną noc.Teraz jest inaczej, czuje coś dziwnego pod wpływem dotyku Sophie, nawet pod wpływem jej obecności. Matko ja się chyba na serio zakochałem. Dobra koniec tego gadania. Wino mam więc mogę wracać.Jasny szlag winda nie działa. Maraton na 5 piętro o 1:30 w nocy. Znakomicie.
W końcu dotarłem pod drzwi z numerem 27.Wchodzę do środka i od razu kieruję się do kuchni po kieliszki.W mieszkaniu jest dość cicho więc postanawiam sprawdzić gdzie jest Sophie.Odstawiam zakupy na stół w kuchni i kieruję się do sypialni. Wchodząc do środka zostaję tam widok słodko śpiącej Sophie. Wychodzę z sypialni i kieruję się do salonu na szczęście na sofie leży jakiś koc i poduszeczka. Kładę się i szybko odpływam do krainy morfeusza.
****Poranek****
Budzę się o świcie słońca ze strasznym bólem głowy. Spoglądam na wyświetlacz telefonu i widzę na nim godzinę 5:10. Postanawiam wstać i skoczyć do domu przebrać się w jakieś czyste ciuchy i wrócić zanim Sophie wstanie. 

SOPHIE

 Jest 9:00 rano i ktoś jest w mojej kuchni. Nic nie robię tylko leżę i myślę. O matko Gregor jego usta na  moich.Matko było tak fantastycznie.Ja się zabije, ja się zakochałam w aroganckim, przystojnym dupku.Dobra Sophie wstawaj i idź do tej pieprzonej kuchni.

GREGOR

Właśnie przygotowywałem naleśniki kiedy do kuchni wparowała zaspana jeszcze Sophie.Siadła przy stole.

-Dzień dobry, jak się spało?-zapytałem pogodnie , odwracając się przodem do niej.

-Hej- dała mi ten jeden ze swoich zniewalających uśmiechów-dobrze.

-Co robisz dziś około 18:30?-zapytałem bo miałem pewne palny związane z Sophie.

-Nic szczególnego czego nie dałoby się przełożyć.- powiedziała a jak postawiłem przed nią talerz z naleśnikami. Nie chwaląc się jestem dobrym kucharzem.

-To może masz ochotę pójść do kina-przerwałem na chwilę- ze mną.

-No jak z Tobą to chyba znajdę chwilę czasu choć jestem strasznie zapracowana - powiedziała i zaczęła się śmiać, a ja razem z nią.

-Muszę się zbierać bo mam parę spraw do załatwienia.Przyjadę po Ciebie o 18:00.- powiedziałem.

SOPHIE 

 Śmieszne on myśli,że sobie tak wyjdzie bez pożegnania. Jest w przedpokoju i zakłada buty muszę to wykorzystać, że jest jeszcze u mnie w mieszkaniu. 

-Gregor zaczekaj- powiedziałam z kuchni i szybko pobiegłam do przedpokoju.Podbiegłam do Gregora i wbiłam się w jego usta.To był jeden długi i czuły pocałunek, który Gregor oddawał z równie wielkim zaangażowaniem jak ja.

-Teraz możesz już iść- powiedziałam kiedy w końcu oderwaliśmy się od siebie. 

-Wiesz co może jednak ubierz jakąś fajną sukienkę wieczorem to pójdziemy jednak na jakąś kolację, kino jest przereklamowane- powiedział.

-Jasne. Do 18:00- powiedziałam.

Gregor wyszedł. Szkoda. Już tęsknię. Idę na randkę z Gregorem.

-Matko przecież ja nie mam w co się ubrać- powiedziałam sama do siebie i pobiegłam do sypialni do szafy szukać jakiejś genialnej sukienki.

Po około godzinie szukania i zastanawiania się co włożyć na siebie myślę,że znalazłam odpowiednią sukienkę. Cały dzień upłynął mi na szykowaniu się na randkę. W południe odwiedziłam kosmetyczkę.A o 17:30 już czekałam na przybycie Gregora.

Do mojej sukienki dobrałam szpilki i skromną kopertówkę pod kolor paznokci.

GREGOR

 Stoję właśnie przed drzwiami Sophie i się stresuję. Co się ze mną robi. Jak Gregor może się stresować.

Dobra ostatni raz parzę na siebie. Biała koszula, czarna marynarka i czarne spodnie. Idealnie. Dzwonię po chwili przed oczami widzę Sophie. Piękną Sophie.

-Coś nie tak?- pyta zaskoczona, chyba zauważyła mój chwilowy odlot. 

-N..nie. Pięknie wyglądasz.- powiedziałem.

-Dziękuję. Idziemy?-zapytała.

-Jasne.- powiedziałem.

Nawet nie przypuszczałem jak ta kolacja zmieni moje życie.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dziękuję bardzo za 2 tys wyświetleń. Czekam na więcej :)
Proszę o wasze szczere opinię na temat rozdziału w komentarzach.